Individuele sponsoring van een arme kloosterling, helpt hem of haar te voorzien in het primaire levensonderhoud: voedsel, onderdak en studiematerialen. Nieuwe monniken zijn niet alleen vluchtelingen uit Tibet, maar ook arme kinderen uit de grensregio's (de Himalaya). Monniken en nonnen zijn essentieel voor het voortbestaan van de leer van de Boeddha, dus het ondersteunen van een arme kloosterling betekent ook het overleven van de unieke traditie van het Tibetaans boeddhisme. In 2020 kon de stichting Dhonden ongeveer 60 personen sponsoren.

Bijvoorbeeld de volgende twee monniken uit het kloosterhuis Tsawa Khamtsen zoeken dringend een sponsor:

Als u iemand individueel wilt sponsoren neemt u de volgende stappen: 

•  Neem contact op via info@dhonden.nl 
• Kies een te sponsoren persoon (in overleg met Stichting Dhonden) 
• Bepaal het te sponsoren bedrag. Als minimale bijdrage voor individuele sponsoring wordt € 200,- per jaar geadviseerd.
  Een bedrag van € 300,- per jaar is ideaal. 

Maak het sponsorbedrag over aan Stichting Dhonden (zie de pagina donaties). Dit kan jaarlijks, per kwartaal of per maand.
Het meest eenvoudig is een automatische overboeking.

Stichting Dhonden zal vervolgens:

• Het volledige sponsorbedrag eenmaal per jaar naar de gesponsorde persoon overmaken.
• Bericht naar u sturen zodra het geld is overgemaakt naar India. 
• De jaarlijkse nieuwsbrief en jaarrekening van Stichting Dhonden naar u toesturen. 

"Binnen een kloosterhuis, zoals Tsawa Khamtsen, is er een aantal leraren dat verantwoordelijk is voor het onderricht dat de jongere monniken ontvangen. Zij zijn echter niet alleen verantwoordelijk voor het geven van inhoudelijke lessen, maar ook voor het organiseren van alle faciliteiten daaromheen: lesmateriaal en boeken, maar ook voor kleding etc. Daarom zoeken we voor de monniken die geen ondersteuning hebben van huis uit, sponsoring in Westerse landen zoals Nederland, om ervoor te zorgen dat die kinderen hun studie af kunnen ronden, wat ook belangrijk is voor het behoud van de Boeddhistische leer"

"In Tibet is het moeilijk goed onderwijs te krijgen in de Tibetaanse taal. Chinees is daar de overheersende taal en om een goede baan te kunnen krijgen moet je dat goed beheersen. Onder vluchtelingen die in India opgroeien worden in het Tibetaans veel Indiase en Engelse woorden gebruikt. Wanneer families in landen als Nederland komen wonen, spreken ze soms zelfs thuis enkel Nederlands, zodat de kinderen vrijwel helemaal geen Tibetaans meer leren. Vanwege het magere Tibetaanse taalonderwijs, kunnen de jonge generaties het Tibetaans dus niet goed lezen en schrijven. Hun kennis van grammatica, poëzie en filosofie is minimaal. Er is één plaats waar deze kennis wel intact blijft: bij de monniken en nonnen in de kloosters. Daarom is het ook voor het behoud van de Tibetaanse taal en boeddhistische cultuur van groot belang om deze te ondersteunen."

Geshe Sonam Gyaltsen